[El Comandante]

Jedynie doskonała pogoda nie jest wystarczająca, potrzeba jeszcze gleby, a ponadto żadne dwie lokalizacje nie są nigdy dokładnie takie same. Tak więc, nawet na Kubie, tytoń do liści zawijacza, pokrywy i wkładki z hodowanych w kraju gatunków nazywanych puros, jest jedynie uprawiany w kilku miejscach, z których najsłynniejsza jest dolina Vuelta Abajo w zachodniej części kraju. Najlepszy na świecie zawijacz, z cienistych hodowli liści w Connecticut, rośnie jedynie na stu akrach w tym stanie. Zawijacz z Connecticut hodowany w Ekwadorze może być doskonały, ale i tak będzie inny. Bez znaczenia jest jak doskonałe będą cygara produkowane w Republice Dominikany, Hondurasie, Nikaragui, Meksyku czy na Kubie - nie będą one nigdy takie same. Wszystkie posiadają specyficzne cechy, które pochodzą z gleby, gdzie były uprawiane - podziemnych składników, których nie da się zastąpić.

Produkcją ręcznie wyrabianych cygar zajmują się głównie Kuba, Dominikana, Ekwador, Honduras, Jamajka, Nikaragua, Brazylia, Meksyk, Filipiny i USA. Niejednokrotnie już na podstawie wstępnej obserwacji można dokonać przybliżonej oceny kraju pochodzenia danego cygara. Dla znawców przedmiotu możliwe jest rozróżnienie cech charakterystycznych umożliwiających rozpoznanie konkretnych stylów, powiązanych z danym krajem. Zadanie to jednak utrudnia niejednokrotnie sprowadzanie przez producentów mieszanek tytoniów z różnych krajów a nie opieranie się wyłącznie o uprawy lokalne.

Poniżej przedstawiam, krótki przegląd kilku krajów - producentów:

REPUBLIKA DOMINIKANY - bez wątpienia najpopularniejsze cygara w Stanach Zjednoczonych, łagodne, ze słodkim, podobnym do orzecha smakiem. Powszechne są tonacje ziemne i roślinne. Głównym rejonem uprawy jest dolina Cibao.





HONDURAS - cygara, które są silniejsze i ostrzejsze niż dominikańskie. Prawie tak bogaty smak jak tytoniu z Kuby, poniekąd kubańska tradycja i szacunek dla kubańskich producentów stanowi podstawę przemysłu tytoniowego w Hondurasie. Tytoń jest tutaj uprawiany zasadniczo od wybrzeża San Pedro Sula do wzgórz Santa Rosa de Compan i dalej po pogranicze z Nikaraguą.




KUBA, HAWANA - uznawane za najlepsze na świecie, cygara hawańskie od średnich do pełnosmakowych, z ziemną, kawową i miodową tonacją. Hawański tytoń jest również używany w europejskich suchych cygarach. Rejony uprawy tytoniu na Kubie to: Semi-Vuelta, Remedios, Partido, Oriente i Vuelta-Abajo.





JAMAJKA - jamajskie cygara, z najsłynniejszym z nich Macanudo, są nieco łagodniejsze niż dominikańskie.


NIKARAGUA - cygara nikaraguańskie, wciąż poprawiające się, są średnio słodkie, o pełnym smaku i aromatyczne.




EKWADOR - cygara ekwadorskie są łagodne i pełnoaromatyczne.




KAMERUN - tytoń ten jako liść pokrywy, a nie jako cygaro, łączy w sobie ostry smak i ostry aromat.


SUMATRA - jedna z wysp Indonezji, podobnie jak wyżej, tytoń a nie cygaro, choć łagodny jest dość ostry.




MEKSYK - wciąż cygara typu premium, ale z nieprzewidywalnym zakresem smaków - od łagodnych do ciężkich.




BRAZYLIA - tytoń i cygara z Brazylii mają tendencję do bycia ciemnymi, bogatymi w smak oraz łagodnymi z lekko słodkim zapachem.






źródło http://www.cata.pl/tyton.php?idmenu=5